طرز تهیه نان برنجی گیلان که با ارد برنج تهیه میشه و در قسمت های مختلف گیلان با اسامی مثل خولفه یا تمیجان و از همه معروف تر لاکو شناخته شده.

اصل نان لاکو مربوط به کجاست؟

روزنامه اطلاعات نوشته که روستای تمیجان لنگرود خاستگاه نان خشک برنجی گیلان است؛ که از آن‌جا به روستای دیوشَل ‌و تالش‌محله رفته است.

در برخی روستاهای گیلان، پیشینه پخت نان برنجی صدسال است و برخی کارشناسان به بیش از این باور دارند.

جالبه بدونید که در شرق گیلان و طرفای لاهیجان مثلاً به دختر جوان میگن لاکو!!

در لاهیجان(شرق گیلان) به خرفه و در فومن(غرب گیلان) با نام لاکو معروف می‌باشد.

اصل محل پخت این نان امروزه در بازارهای محلی آستانه اشرفیه رواج دارد.

بیسکوییت رژیمی گیلانی‌ها

جالبه بدونید ما تو گیلان نان سنتی برنجی(سفید) و تمیجان(برشته و نرم) و کشتا(خلفه) تولید می‎کنیم بدون مواد نگهدارنده و شکر.

مردم می‎توانند نان تمیجان را به جای بیسکوییت میل کنند. بیشتر نان‌ها شیرینی‎شان از خود برنج است. بسیاری نان تمیجان را به نام نان رژیمی می‌شناسند و استفاده می‌کنند.

طرز تهیه تمیجان

برای تهیه لاکو یا نان تمیجان، آرد برنج را با زردچوبه و آب ورز می‌دهند.

سپس خمیر را به شکل کوکو سوراخ‌دار در می‌آورند تا وقتی در آب جوش می‌گذارند به صورت یکنواخت پخته شود.

خمیرهای پخته شده را با آرد گندم خام وَرز می‌دهند تا طعم شیرین گندم بگیرد.

سپس آن را مانند نان لواش روی خط (میز پایه کوتاه مستطیلی) توسط نانچو (وَردنه) بازمی‌کنند.

در ویدیو پایین نحوه تهیه نان با ارد برنج تمیجان را ببینید 👇

دریافت ویدیو

حالا خمیر نازک شده را پشت توهه (گمج بزرگ که لاوک یا دیزه هم خوانده می‌شود) داغ می‌گذارند و با فوکو (وسیله‌ای گِلی شبیه به گوشت کوب که زیرش نقش‌های لوزی دارد) می‌کوبند تا نازک‌تر شده و بپزد.

در گذشته لاکو را با فسنجان خشک (لاکو کباب) و یا در ایام رغایب (بخشش بسیار) با حلوای تر (رغایب حلوا) میخوردند ولی بیشتر اوقات موقع عید این نان تهیه می‌شود.

اگر دنبال این نان هستید به آستانه اشرفیه بروید و در بازار محلی این شهر حتما بهش دست خواهید یافت.

تاریخچه نان تمیجان

لاسو به معنای خمیر پخته شده است، خمیر این نان(که با نام های تمیجان ، لاکو و… میشناسید) که عمده مواد اولیه به کاررفته در آن آرد برنج مرغوب است ابتدا پخته می شود و سپس عملیات خمیرگیری و در نهایت پخت بر روی توعه گلی انجام می شود.

شاید این روزها نامی از تکنیک یودین شنیده باشید این متد اگر چه به نام ژاپنی ها ثبت شده است، اما حقیقت امر این است که ما نیز در کشورمان متدهایی خاص برای خمیرگیری داریم که از آن بی خبریم.

حدود ۱۰۰ سال پیش زنان ایران زمین در گیلان با متد یودین اقدام به خمیرگیری نان لاکو(ببته لاسو نان) و کشتا نان معروف به نان خرفه می کردند بی آنکه کسی به دنبال دلیل نوع خمیرگیری متفاوت این نانها شود و یا این متد را به ثبت برساند.

درباره نان، تاریخ پیدایش و انواع آن در ایران، خلا پژوهشی وجود دارد. سال گذشته کتابی با عنوان «تاریخ نان در ایران» به‌قلم ویلیام فلور، پژوهشگر هلندی تبار ساکن آمریکا منتشر شد که داستان قدمت و تنوع نان در ایران را توضیح داده است.

این نویسنده، ابتدا پیدایش کشاورزی و پیدایش نان و نقش غلات مختلف در تهیه نان در ایران را توضیح داده و با اشاره به شیوه‌های پخت نان و انواع تنورها، به تاریخچه نان در دوره‌های مختلف تاریخ ایران پرداخته است.

در مورد تاریخچه پیدایش نان در گیلان، به‌ویژه نان‌هایی که با ترکیب آرد برنج(یعنی عمده‌ترین محصول کشاورزی در گیلان) تهیه می‌شود، کمتر پژوهش شده است. جهانگردان اروپایی نظیر «یاسنت لوئی رابینو» در سفرنامه های خود اشاراتی به نان‌های گیلان داشته که با آرد برنج پخته و بسیار نرم و لطیف بوده است.

رابینو همچنین کتابی تحت عنوان «کشت برنج در گیلان و ولایات جنوب دریای کاسپین» دارد که در آن اشاره شده که کشت برنج ابتدا در مازنداران متداول بود و گیلان تولید کننده ابریشم بود و با کاهش تولید و صادرات ابریشم، مردم گیلان نیز توتستان‌ها را تخریب و به کشت برنج روی آوردند و در نهایت از زمان تولید برنج در گیلان، پخت انواع نان با «آرد برنج» نیز رواج یافت؛

نان کِشتا، نان خُلفه، بِپُخته لاسئِه نُون، نان تَمیجان، نان لاکو، چرک و فتیر، نمونه‌ای از این موارد است.